همواره پیش از موفقیتی عظیم نشانه های نزدیک شدن خشکی» از راه می رسند.
پیش از اینکه کریستف کلمب به آمریکا برسد، پرندگان و درختان را دید که نشانه آن بودند که خشکی نزدیک است. این امر در مورد خواسته نیز صادق است. منتها معمولا انسان آن را خود آرزو می پندارد و دلسرد میشود.
. برای مثال خانمی در دل خود، یک دست ظرف آرزو کرده بود. چندی نگذشت که دوستی یک بشقاب قدیمی و ترک خورده به او داد.
این خانم نزد من آمد و گفت: «من یک دست ظرف خواسته بودم اما تنها یک بشقاب ترک خورده گرفتم.)
گفتم: «این بشقاب فقط نشانه این است که خشکی نزدیک است. و با مراد دلت چندان فاصله ای ندارد و ظرفهایت در راهند و می رسند. به چشم پرندگان و علف دریایی به آن نگاه کن!» چندی نگذشت که ظرفها از راه رسیدند.
وانمود کردن مدام نیز بر ذهن نیمه هشیار اثر می گذارد. اگر کسی وانمود کند که ثروتمند و موفق است، میوه اش را در موسم آن در و خواهد
کرد.
بچه ها همیشه وانمود می کنند. و عیسی مسیح گفت: «همانا به شما می میگویم تا بازگشت نکنید و چون طفل کوچک نشوید هرگز وارد ملکوت آسمان نخواهید شد.»
زنی را می شناسم که به راستی تنگدست بود، اما احدی نمی توان را وادارد تا خود را فقیر احساس کند. دوستان ثروتمندی که مدام فقری به رخش میکشیدند او را نصیحت می کردند که این قدر ولخرج نباشد کمی پر انداز کند. آنگاه مختصر پولی نیز به او می دادند. او نیز به رغم همه آن تصایح، همه دارایی خود را صرف خرید کلاهی برای خود با خرید هدیه ای برای یک دوست می کرد. همیشه شاد و سر مست بود و افکارش پیرامون لباسهای فاخر و جواهرات و تجملات دور می زد. البته بدون هیچ رشک یا غبطه به دیگران.
در دنیای شگفتیها زندگی می کرد و جز ثروت و دولت، هیچ چیز به نظرش واقعی نمی آمد. چندی نگذشت که با مردی متمول ازدواج کرد و جواهرات و تجملات آشکار شدند. نمیدانم شوهرش همان کسی بود که خدا میخواست یا نه. اما این را میدانم که فراوانی و توانگری باید در زندگی این زن عینیت می یافت، چون تنها همان را تصویر کرده بود.