زندگی آدمی جاوید و معنوی است و پیری را بدان راهی نیست. چون زندگی هرگز پیر نمی شود و همواره جوان می ماند. زندگی حقیقت وجود افراد بشر است.
خلق وخوی و نحوه تفکر و ایمان و باورهای شخص، دچار پیری و کهولت نمی گردند و گذشت ایام آنها را از جلوه و جلا نمی اندازد.
اصل و قاعده حیات و هستی که در هر یک از ما وجود دارد ،نتایج و بازتابهای افکار و تخیلات ما را منعکس می سازد. به همین دلیل هیچ انسانی نباید فکر کند که ممکن است روح خود را که جاوید و فناناپذیر و به جا ماندنی است، گم کند و آن را از دست بدهد.
هنگامی که شما خوب و مهربان هستید و دیگران را دوست می دارید و زبان شما به بدی نمی گردد ، در آن صورت است که «من» وجود در اندرون شما به سخن در آمده است. شما فردیتی از روح بیکران هستید که پای بر این جهان نهاده اید تا جلوه ای از ملکوت گردید.
هر انسان بازتاب و پرتویی از آفرینش بیکران و قدرت پروردگار در وجود او متجلی می شود. پس هرگاه به هوش و خرد بیکران خود متوصل شوید، یقین بدانید که به سر منزل مقصود خواهید رسید.
انسان بایستی آرمانها و ایده آلهای خود را متعالی سازد و بداند و آگاه باشد که نیروی مقتدری همواره مراقب و حامی اوست. اگر به آرمان و هدف خود وفادار بمانید، مطمئن باشید که هدف مزبور در وجود شما جان خواهد گرفت و شما به مقصود نایل خواهید آمد.
هر کس مختار است که مفلوک و بد بخت، یا آزاد و خوشبخت زندگی کند و این ربطی به تقدیر و سرنوشت ندارد . شما هم می توانید آزاد و خوشبخت زندگی کنید ، مشروط به این که خدا را در تمام احوال از یاد نبرید و این را بدانید که بی لطف او، کاری از کسی ساخته نخواهد بود.
کسی نباید تصور کند که پدر و مادر و جد و نیای او، سرچشمه و کانون صفات و گرایشها و استعداد وخصوصیات او بوده اند. چنین شخصی ظرفیت و توان خود را محدود می سازد و در ضمن از عقل و خرد و هوش و ذکاوتی که در نهاد او قرار دارد، بی بهره می ماند و آنها را نفی می کند. آدمی را هرگز نمی توان مجموعه اتمها و مولکولها و ژنها به شمار آورد. او وارث تمام مواهب و استعدادهای روحی و معنوی و مادی است که گنجینه ای است پایان ناپذیر و در تمام طول هستی در اختیار او قرار داده شده است. این دیگر بستگی به میل و اراده او دارد که چگونه از آنها برداشت و استفاده نماید.
مردان و زنان استثنائی و برجسته و نخبه دنیا ، به این علت از شهرت و اعتبار برخوردار نشده اند که اجدادشان در این درجات بوده اند یا خصلت موروثی شان چنین بوده است. نباید فراموش کرد که صاحبان هوش و درایت و حتی بسیاری از نوابغ، در زاغه ها و کلبه ها بزرگ شده اند و رهنمودهای خود را تنها از روح خویش دریافت کرده اند. و انسان برای ترقی و تعالی، نیاز به آرامش و صفای باطن دارد و این آرامش درونی به او امکان خواهد داد تا با دنیا و روزگار، سر صلح و سازش داشته باشد. او برای فرو خوردن خشم خویش و تسلط بر نفس، نیاز به عشق و خیر خواهی و صدق و صفا دارد. اگر می خواهد به بشریت خدمت کند و منشأ صلح و دوستی در این دنیای وانفسا باشد، نیاز به شهامت و ایمان و اعتماد به قوانین خلاقه روح خود دارد. شادمانی و اعتدال و آرامش و عشق و خرد، مواهبی هستند که از جانبپروردگار به بشر ارزانی شده است، تا آن را در خدمت همنوع به کار گیرد.
اعتقادات و باورهای شخص، تمام اعمال آگاهانه او را سی و نظارت می کند. به عبارت دیگر انسان جلوه و تبلور معتقدات خویش است. پس از همین حالا تصمیم بگیرید اعتقادات مفید و مثبت در ذهن بپرورانید و باورها و اعتقادات منفی و غلط را از ذهن خارج سازید.
گناهان و تجاوزات و اهانتها و اشتباهات آزار دهنده را می توان از پهنه ضمیر ناخودآگاه زدود و خود را از اثرات و کیفرهای آنها که آثار منفی و مخربی بر ذهن می گذارند، رهانید. بدین منظور می بایست از نیروی اراده خود یاری بجویید و به آن نیرویی که در ضمیر باطن تان نهفته بیندیشید ، تا بتوانید شخصیت خود را متحول سازید. و برای آن که بتوانیم در زندگی خود تغییراتی به وجود آوریم، ابتدا می بایست از حالت روحی خود شروع کنیم و احساس موفقیت را در همه زمینه ها به خود تلقین کنیم. ما
زمانی می توانیم به هدف و منظور خود برسیم که به موفقیت خود ایمان داشته باشیم و از پهنه خیال و روح وجود خود ، طرح هر شکستی را پاک سازیم. در این حالت است که بازتاب این اندیشه در ضمیر باطن ما جایگزین می شود و موانعی را که احیانا در سر راه موفقیت ما به وجود آیند، از بین خواهد برد.
زمان برای کسانی که در باطن خود به سوی «ابدیت» روی می آورند تا عقل و خرد و قدرت و عظمت و شکوه را دریا بند ، باز می ماند.
روح ما در اعماق وجودمان، اصالت هستی را خاطر نشان می سازد و این که هدف و مقصود از زندگی چیست، پیروی کردن از این حس است که جرقه ای از حقیقت در دل به وجود می آورد و سراسر وجودمان را در خود شعله ور می سازد .
«امرسون» می گوید: «در درون ما ندایی است که ما را به انجام کارهای خیر فرا می خواند تا خود را از پستی به بلندی و از دامنه به قله و از حضیض به اوج برسانیم و هم اوست که آنچه را که بزرگ و شگرف و متعالی است، به ما می نمایاند ,)
آدمی، زاده ابدیت است و هرگز نباید تحت تأثیر القائات و هیجانات منفی دیگران قرار بگیرد. سحر و افسون و حتی تلقینات هرگز بر کسی مؤثر نخواهد افتاد مگر این که خود شخص آن را بخواهد. زیرا نیرومندتر از قدرت فکر چیزی وجود ندارد. پس هر کس قادر است هر اندیشه منفی و مخرب را واپس زده و آن را از ذهن خارج سازد. این حقیقت را نباید فراموش کرد که افکار و احساسات شخص است که سرنوشت او را معین می کند. به عبارت دیگر آینده انسان را افکار و تصورات ذهنی خود او رقم می زند. قانون زندگی، قانون ایمان و اعتقاد است. پس به نظم ملکوت ایمان بیاورید و هرگاه در حل مشکلی عاجز ماندید به سوی خدا بروید.
درایت و خردمندی قرون و اعصار، در اعماق ذهن شما آشیان کرده است. از ابزار ایمان و اعتقاد برای گشودن دریچه های آن و بهره گیری از مخازن عظیم آن کمک بگیریدو از ثمرات آن بهره مند گردید.
هنگامی که قلب مان را مصفا سازیم و سپس با خلوص نیت آرزویی را که در دل داریم به زبان آوریم، و در موردش دعا کنیم، قطعا به آرزویمان خواهیم رسید.
هرگاه کسی از شما خواست تا برایش دعا کنید، ابتدا روح خود را از هر فکر منفی آزاد سازید و سپس با ایمان کامل دعا کنید و از صمیم قلب از خداوند بخواهید که اورا به آرزویش برساند. حال مشکل و آرزوی او هرچه می خواهد باشد. حتی می توانید حل مشکل او را همانطور که خود او انتظار دارد ، در ذهنتان تصور کنید و اطمینان داشته باشید که عنایت و لطف پروردگار مشکلاتی از این دشوارتر را از میان خواهد برد.
شبها قبل از خواب که روح آمادگی بیشتری پیدا می کند ، بهترین زمان ممکن است تا با خضوع و خشوع تمام، آرزو و نیت خود را به ضمیر باطن بسپاریم و با زبان دل با آن سخن بگوییم.
هر گاه دچار ضعف روحی یا جسمی یا هر مشکل دیگر شده اید، شبها قبل از خواب چند بار می توانید این جملات را تکرار کنید: «خداوند مرا دوست دارد و همواره مراقب من است. عشق او روح و ضمیر مرا سرشار می سازد و من با اتکا به عشق او همه تأثیرات منفی را از روح و وجود خود طرد می کنم. من همواره سلامت و شاداب خواهم بود. من از هم اکنون ندای حق را می شنوم و آن را در روح و قلبم جای می دهم....)